Arşivlerimi araştırıp, bir fotoğraf buldum... Bir kaç genç sayacağım şimdi... 2006 yılının yaz aylarında bu takımın umudu olan gençler bunlar, Tigana'nın elinde...
1) Burak Yılmaz: İlk haftalarda pırıl pırıl bir ışık saçtı bu genç çocuk... Sağ kanatta yıllardır süren özlemi söndürecek, sürati ve ortalarıyla herkesi kendine hayran bırakacaktı... Olmadı, Fenerbahçe'de sürünmeye devam ediyor...
2) Mehmet Sedef: Ne olduğu belli değil, o güne kadar arada yedekten girip oynuyordu. Bir ara kendisini sol bek sandık, rakiplerin ayaklarını ellerine tutuşturunca kasap olduğunu anladık...
3) Gökhan Güleç: O dönemde Türkiye Kupası'nı Beşiktaş'a kazandıran form durumu ve geleceğe dönük potansiyeli parmak ısırtan genç oyuncu takımdan hızla koptu... Bursaspor'da silik bir görüntü çiziyor.
4) Serdar Kurtuluş: İlk yılında orta sahada dinamo gibi çalışan genç çocuk, sakatlıkları sonrası gözden düştü. Sağ beke geçtikten sonra da uğursuzluklar yakasını bırakmadı. Yedek kulübesindeki koltuğunu Lazboy'dan baba koltuğuyla değiştirdiği söyleniyor. Gönlünde bir kulüp, idealinde de Emre Belözoğlu varmış...
5) ve İbrahim Toraman: 2008-2009 sezonu başında terlik kavgası sonucu kaptanlık elinden alındı. Satış listesine konuldu... Satılmadı, affedildi... Şimdilik başına gelen en kötü şey bu...
İŞTE BÜTÜN BU OLANLARIN SEBEBİ BENİM! AHANDA İSPATI:
Fotoğraf çekilirken arkadaşıma şunu söylüyorum: "5 yıl sonranın şampiyon kadrosu bu işte"... Burak ve Serdar "Sağolasın abi" diyorlar ve geçip gidiyorlar...
Sonuç: Havaalanında bir daha Beşiktaş'a denk gelirsem, yolumu değiştireceğim...
Şampiyonlukla biten sezonun startını terlik savaşı vermişti geçen sene... Fotoğraf resmi siteden, kurallarla ilgili olarak eğitim almış futbolcularımız... Terlik savaşının iki mağlubu ve aralarındaki terlikli adam Rüştü... İronik...
Fotoğraf çekilirken arkadaşıma şunu söylüyorum: "5 yıl sonranın şampiyon kadrosu bu işte"... Burak ve Serdar "Sağolasın abi" diyorlar ve geçip gidiyorlar...
Yıllardır izlediğim Beşiktaş maçlarında en çok dikkat ettiğim noktalardan biridir gol attıldığında golü atan oyuncu dışındakilerin nasıl tepki verdiği. Golden sonra golü atan oyuncuya koşman yerine kendi olduğu yerde sevinen adamlar her zaman daha samimi gelmişlerdir bana. Son yıllardan aklımda kalan en önemli örnekleri 06/07 sezonu fortis türkiye kupası yarı final maçında Nobre'nin attığı golden sonra çocuk gibi sevinen İbrahim Toraman ve yine Kadıköyedeki efsanevi 3-4'lük maçta Koray'ın golünden sonra kendini ellerini havaya kaldırarak yere bırakan İbrahim Akın. Gerçi Aynı İbrahim Akın bir sene sonraki Denizlispor maçında Delgado'nun golünden sonra o golü kendisi atamadığı için derin bir üzüntü duymuştu. Pek çok Beşiktaş taraftarı için o gün bitmişti İbrahim Akın. Bu da ayrı bir yazının konusu.
