11 Haziran 2008 Çarşamba

Arthur Antonios Coimbra Zico...

Bir beyefendi... Çalıştığı klübün pek çok değerine antipati besleyen rakip taraftarlar için bile fazlasıyla sempatik bir adam... Türkiye'nin gerçeklerine dayanamadı ve gidiyor...

Euro 2008 telaşından mıdır, yoksa basının hakikatten Aziz Yıldırım'la haşır neşir olmasından mı bilinmez, sorgulanmadan gönderiliyor Zico. Geldiği ilk yılda, nisbeten daha farklı bir takımın temel özelliklerine fazla dokunmadan motivasyonu üst düzeyde tutarak ve Türkiye'nin en derli toplu futbolunu oynatarak şampiyon yaptı Fenerbahçe'yi... O zaman "otoriteler" Avrupa başarısızlığını yediremediler Fenerbahçe'ye, ve postalamaya çalıştılar Zico'yu...

Ertesi yıl, bu kez Avrupa'da çoğu kimsenin rüyasında bile göremediği bir yere geldi Fenerbahçe... Başta, rakip bir taraftar olarak benim de hazmedemediğim bu başarı, oturup düşünüldüğünde modern futbolda ne varsa yapılarak kazanılmıştı... Bu takımı böyle oynatan Zico, ligdeki başarısızlığın da tek sorumlusu olarak gösterildi... Oysa sezon başında herkes Ümit Özat, Tuncay Şanlı ve hatta Rüştü transferlerinin Fenerbahçe Futbol Takımı'nın aidiyet hissini azaltacağının farkındaydı. Ve sanırım bu transferlerin tek sorumlusu da Zico değildi...

Neticede istenilen oldu. Lig başarısızlığının tek sorumlusu takımı "konsantrasyon eksikliği" problemiyle tanıştıran Zico addedildi... Kurulan takımın yapısı, futbolcuların mental özellikleri, Brezilya ekolünün getirileri gibi faktörlerin etkileri hep gözardı edildi. Özellikle Alex'siz tamamen silik ve üretkenlikten uzak bir takım kimliğine bürünen Fenerbahçe için fazla iddialı oldu bu...

Galatasaray'a baktığımda kazanma tutkusunu, Beşiktaş'a baktığımda düzensizliğin ve olmazlığın içinde büyük kalma güdüsünü ve boğazın karşı yakasında adını yeterince büyütmüş, ve biraz da doymuş transferlerin başarıya mecbur camiayla olan dansını görüyorum bugünlerde... Burdan bakınca, orta halli aç bir teknik direktöre doğru yabancılarla monte edilecek Fenerbahçe'nin yürüyeceği yol çok net görünüyor... Ama enteresan olan, bu camianın kaostan çıkmaya karşı alerjisi olması... Yönetim istikrarıyla Türkiye'de düzenli başarıyı yakaladılar, kadro ve teknik adam istikrarıyla gidecekleri yerin farkında olmamaları ise onlar adına şanssızlık...

Yine de bu beyefendinin Fenerbahçe gollerinde ellerini yumruk yaparak yukarı kaldırışını unutmak zor olacak... Teknik direktör detoksu yaşattığı bu iki yıl için Zico'ya saygılarla...

Hiç yorum yok: